همه چيز فروشي، حتي جان آدميزاد
درخيابانهاي هاي دود گرفته شهر ما،روي ديوار نوشته
فروش كليه و چشم و...
فروش مرگ در يك كلام
به بهاي، اندكي، آنقدر كم، كه انسانيت از بيانش شرم دارد
فروش مرگ در يك كلام
به بهاي، اندكي، آنقدر كم، كه انسانيت از بيانش شرم دارد
سخن از ١٦ هزار کارتن خواب بی خانمان در تهران و وجود ١١ میلیون حاشیه نشین در اطراف شهرهای کوچک و بزرگ و تعداد نا محدودی کارتن خواب در شهرهای دیگر و بیش از ٤ هزار کودک بازمانده از تحصیل باید همه ما را به شرمی آشکار سر به زیر کند.
پدیده کودکان کار و بی سرپرست و کارتن خوابی علامت نابسامانی و بحرانهای خاموش زیر پوست شهر و زخم سرباز شکاف عمیق طبقاتی است. که از گرسنگی تا شکم سیری بالای شهر، از لرزیدن در سرما تا آب گرم استخرهای بالای شهر، از پاهای پینه بسته تا پورشه سواران، از انتهای فقر تا ابتدای اختلاس های نجومی خود را نشان می دهد.
اگر به جنگ اساسی با فقر جهل نپردازیم هر ساله باید لشگر بیشتر کارتن خوابی را پذیرا باشیم. کارتن خوابی و وجود هزاران کودک کار و میلیونهاها کودک بازمانده از تحصیل در پرتو شکاف طبقاتی و ثروت اندوزی ها اشکی بر گونه جامعه است.
سال ٨٢ هزاران کارتن خوا ب در گوشه و کنار تهران ودیگر نقاط تهران و شهرهای دیگر جان خود را از دست دادند. سال ٩٤ در اوج قصاوت و بیرحمی عده ای به کارتن خوابهای بی پناه در پارک حقانی تهران با چوب و چماق حمله کردند. آیا حمله به انسانهای بی پناه جوانمردی است!
آنها که راه نجات را در پاک کردن صورت مساله میدانند، نمی دانند که این رفتارهای غیر انسانی چه تاثیر و عواقبی برای جامعه دارد.
تنها راه توزیع عادلانه و برابر امکانات و رعایت حقوق شهروندی (تامین و رفاه و حرمت انسانی) است، نه چماق.
سال ٨٢ سال کارتن خوابها گزارش شد، اما جامعه فقط یکدیگر را نگاه کردند.
از میان ١٦ هزار کارتن خواب در شهر تهران، ١٥ درصد آنرا زنان بی خانمان تشکیل میدهند. تعدادی از کارتن خواب ها تحصیل کرده و پزشگ هستند. از همه گروههای سنی از ٦ تا ٧ سال گرفته تا ٨٠ ساله. که بیشتر آنها ٣٥ تا ٤٠ ساله هستند. از جمله فقر و اختلافات و مشکلات خانوادگی از عوامل شایع در بی خانمان شدن این افراد هستند.
پدیده کودکان کار و بی سرپرست و کارتن خوابی علامت نابسامانی و بحرانهای خاموش زیر پوست شهر و زخم سرباز شکاف عمیق طبقاتی است. که از گرسنگی تا شکم سیری بالای شهر، از لرزیدن در سرما تا آب گرم استخرهای بالای شهر، از پاهای پینه بسته تا پورشه سواران، از انتهای فقر تا ابتدای اختلاس های نجومی خود را نشان می دهد.
اگر به جنگ اساسی با فقر جهل نپردازیم هر ساله باید لشگر بیشتر کارتن خوابی را پذیرا باشیم. کارتن خوابی و وجود هزاران کودک کار و میلیونهاها کودک بازمانده از تحصیل در پرتو شکاف طبقاتی و ثروت اندوزی ها اشکی بر گونه جامعه است.
سال ٨٢ هزاران کارتن خوا ب در گوشه و کنار تهران ودیگر نقاط تهران و شهرهای دیگر جان خود را از دست دادند. سال ٩٤ در اوج قصاوت و بیرحمی عده ای به کارتن خوابهای بی پناه در پارک حقانی تهران با چوب و چماق حمله کردند. آیا حمله به انسانهای بی پناه جوانمردی است!
آنها که راه نجات را در پاک کردن صورت مساله میدانند، نمی دانند که این رفتارهای غیر انسانی چه تاثیر و عواقبی برای جامعه دارد.
تنها راه توزیع عادلانه و برابر امکانات و رعایت حقوق شهروندی (تامین و رفاه و حرمت انسانی) است، نه چماق.
سال ٨٢ سال کارتن خوابها گزارش شد، اما جامعه فقط یکدیگر را نگاه کردند.
از میان ١٦ هزار کارتن خواب در شهر تهران، ١٥ درصد آنرا زنان بی خانمان تشکیل میدهند. تعدادی از کارتن خواب ها تحصیل کرده و پزشگ هستند. از همه گروههای سنی از ٦ تا ٧ سال گرفته تا ٨٠ ساله. که بیشتر آنها ٣٥ تا ٤٠ ساله هستند. از جمله فقر و اختلافات و مشکلات خانوادگی از عوامل شایع در بی خانمان شدن این افراد هستند.
بعلاوه آمارها نشان میدهد ٨٠ درصد این افراد معتاد هستند. اما این نیز خود دردی اجتماعی است. و آنها خود قربانیان نابسامانی هایی چون فقر، بیکاری، بی آیندگی، و تباهی جسمی و روحی در جامعه هستند.
ما نباید در جامعه کودک کار و خیابان داشته باشیم. نباید بخش عظیم مردم چنین با فقر و محرومیت دست و پنجه نرم کنند. نباید کسی شب گرسنه سر به بالین بگذارد و یا اینکه نتواند سرپناهی برای فرزندانش تامین کند. برای مبارزه با کارتن خوابی این پدیده منحوس باید ریشه ها و عوامل آن را خشکاند. باید به این همه تبعیض، فقر و محرومیت و نابرابری خاتمه داد. اگر عوامل را بر طرف نکنیم، فردا آمار کارتن خوابها و کودکان کار و خیابان و بازمانده از تحصیل بیشتر و بیشتر میشود. در پایان اینکه نباید جامعه فقط مشاهده گر وجود ١٦ هزار کارتن خواب و چند میلیون کودک کار و خیابان و بازمانده از تحصیل باشد.
بهنام ابراهیم زاده
زندان رجایی
بهنام ابراهیم زاده
زندان رجایی
دی ٩٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر