حدود 30 تا 40
درصد جمعیت شهری زاهدان در نقاط حاشیهای شهر زندگی و بخش زیادی از جمعیت آن در
فقر و بیکاری مطلق به سر می‌برند و از حداقل امکانات برخوردارند
حرکت شن های
روان، گرمای سوزان منطقه با توجه به وجود ریگزار، خشکسالی چندساله و نبود آب آشامیدنی
منازل مسکونی
مناطق حاشیهای فاقد آب لوله‌کشی است داشتن آب سالم و بهداشتی مردم را مجبور کرده
تا به حوض انبارهایی که بدون رعایت بهداشت ساخته می‌شوند روی آورند که آب شور را
برای نظافت به وسیله تراکتورهای سیار در آنها ذخیره می‌کنند و آب شیرین را هم هر
20 لیتری 250 تومان می‌خرند.
خیابان و یا
حتی کوچه‌ای با نام و نشان و آسفالت و جدول گذاری در این منطقه یافت نمی‌شود.
وجود مسیرهای
روباز فاضلاب و فضاهای غیر بهداشتی در سطح شهر منجر به شیوع انواع بیماری‌ها در این
منطقه شده است
مکانی برای
جمع‌آوری زباله‌ها در این مناطق در نظر گرفته نشده و بیشتر زباله‌ها در سطح معابر
ریخته می‌شود که این خود نیز خطرات بسیار زیادی را به دنبال خواهد داشت.
فاکتهای بالا نمودهای حداقل و کوچکی است از فاجعه ای به اسم قاسم آباد زاهدان در استان سیستان و بلوچستان
وقتی دیکتاتوری
وحشتناکی مثل ولایت فقیه حاکم است، آن‌قدر مصیبت بر سر مردم می‌بارد و آن‌قدر
همواره بحرانهای بزرگی به وجود می‌آورد که مانع می‌شود که از بحرانهای دائمی، از
رنجهای دائمی و خاموش، که از دستاوردهای ننگین این حاکمیت است و سالهاست باعث رنج
و عذاب مردم ایران است سخنی به میان بیاید. فقر و محرومیت بخش عظیمی از مردم به‌خصوص
در حاشیه‌ی شهرها یکی از این رنجهای دائمی است که جمعیتی حدود 15تا بیست میلیون را
در بر می‌گیرد. عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور، در ۵مهر ۱۳۹۵: گفت حدود ۱۱میلیون
حاشیه‌نشین داریم که در حدود ۷۷هزار هکتار شامل ۲هزار و ۸۰۰محله ساکن هستند. البته
از این عدد بیشتر هم گفته‌اند و تا 19میلیون هم گفته‌اند و با توجه به این‌که همیشه
آمارها در این حاکمیت کمتر از واقعیت بیان می‌شود حتماً که این رنج گستره‌ی بیشتری
دارد. از این مقوله بگذارید تنها به یک گوشه‌ی کوچک سر بزنیم؛ قاسم آباد زاهدان و یک
نگاه کوچک!
اگر از بلوار
جام جم زاهدان به سمت میدان کشاورز و از آنجا به سمت میدان کارگر طی کنیم اولین
محله‌ای که سمت راستمان می‌بینیم را قاسم آباد می‌گویند، وقتی وارد این محله می‌شویم،
چیزی جز کوچه‌های خاکی، نقاطی پر از زباله‌های خانگی، نبود بهداشت در محل، نبود
شبکه آبرسانی بهداشتی و هزاران مشکل دیگر دیده نمی‌شود.
مدرسه‌ای هم
که در آنجا احداث شده فاقد آب آشامیدنی و لوله‌کشی است که بچه‌ها باید از تانکرهای
سیار آب آشامیدنی خود را تأمین کنند.
در گزارش یکی
از هموطنان از این منطقه می‌خوانیم: «یکی از اهالی می‌گوید: اینجا محلی نا آشنا
برای مقامات حکومتی نیست اما آنها نمی‌خواهند مشکلات مردم این منطقه را ببینند.
جمالزهی ادامه
می‌دهد: این منطقه یکی از مناطق حاشیهای شهر زاهدان است که هم‌چنان فاقد آب آشامیدنی
بوده.
یک پیرزن نیز
از دور با قدم‌های کوتاه و با صدای نالان می‌گوید: بیماری تنفسی و پوستی به‌دلیل
وجود زباله‌ها و خاکی بودن منطقه نصیب بیشتر مردم منطقه شده است، بسیاری از مردم
به‌دلیل نداشتن پول و بیمه نتوانسته‌اند به دکتر بروند.
بلوچزهی می‌افزاید:
ما عمرمان دیگر کفاف دیدن منطقه‌یی آباد و مناسب را نمی‌کند.»
حدود 30تا
40درصد جمعیت شهری زاهدان در نقاط حاشیهای شهر زندگی و بخش زیادی از جمعیت آن در
فقر و بیکاری مطلق به‌سر می‌برند و از حداقل امکانات برخوردارند. قاسم آباد تنها
محله حاشیه نشین نیست. کافیست گذری به خیابانهای سعدی، آزادی شمالی، مجدیه، و
کشاورز شهرستان زاهدان داشته باشیم تا فقر را از نزدیک در دستان پینه بسته، چهره
دودگرفته و لباسهای پاره کودکان حاشیه شهر مشاهده کنیم.
به گزارش
رسانه حکومتی راه دانا مورخ 6خرداد 94 حسینعلی شهریاری نماینده‌ی زاهدان در مجلس
شورای ضداسلامی گفته است: زاهدان به‌لحاظ حاشیه‌نشینی دومین شهر کشور است. ۲۲درصد
گستره‌ی این استان را حاشیه‌نشینی تشکیل می‌دهد که عمده‌ی آن در شهرهای زاهدان،
چابهار و زابل استقرار یافته است. ،
اما او اعتراف
می‌کند که در حاکمیت آخوندی «اقدام خاصی برای جلوگیری از گسترش حاشیه‌نشینی در شهر
زاهدان انجام نمی‌شود.»
به گزارش تلکس
ندای زاهدان: یکی دیگر از اهالی منطقه قاسم آباد می‌گوید: یک خیابان و یا حتی کوچه‌ای
با نام و نشان و آسفالت و جدول گذاری در این منطقه یافت نمی‌شود.
وی به مشکل
نبود آب سالم و بهداشتی اشاره کرد و گفت: به شرکت آب و فاضلاب مراجعه کردیم اما
مسئولان مربوطه اذعان داشتند باید شهرداری حریم خیابانها و کوچه‌ها را مشخص کند تا
لوله‌گذاری را انجام دهیم، نداشتن آب سالم و بهداشتی مردم را مجبور کرده تا به حوض
انبارهایی که بدون رعایت بهداشت ساخته می‌شوند روی آورند که آب شور را برای نظافت
به‌وسیله تراکتورهای سیار در آنها ذخیره می‌کنند و آب شیرین را هم هر 20لیتری
250تومان می‌خرند.
مهم‌ترین ویژگی
اجتماعی حاشیه‌نشینان شهر زاهدان جوانی خانوارها است، با این حال سطح سواد والدین
این خانوارها بسیار پایین است.
فقر فرهنگی و
مشکلات مالی و مقایسه زندگی دیگر شهرنشینان که از امکانات امروزی برخوردارند، موجب
ایجاد نارضایتی عمیق در بین مردم حاشیه‌نشین می‌شود به همین دلیل ناهنجاریهای
اجتماعی در این مناطق سریعاً رشد می‌کند.
بنا به گفته
کارشناسان یکی از علل پیدایش و گسترش حاشیه‌نشینی مهاجرت‌های بی‌رویه روستاییان به‌علت
فقر شدید و بیکاری ونبود امکانات به شهرها است
سال هاست که این
تراژدی غم‌انگیز و غم‌انگیزتر در حال گسترش است، فریادها و التماسهای اهالی حاشیه
راه به جایی نمی‌برد، انگار مردمان حاشیه باید با داشتن صبر ایوب به همان محله‌های
فقیر نشین و نبود حداقل امکانات عادت کنند.
و البته در
حکومت آخوندی که میلیاردها پول‌های بادآ‌ورده نفت در دست چپاولگران حکومتی و صرف
صدور تروریسم و کشتار مردم ایران و دزدی و غارت ثروتهای ملی است بیشتر از این
انتظار نمی‌رود و فقط این مشکلات تنها و تنها با سرنگونی آخوندهای غارتگر و جانی
است که قابل حل می‌باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر